Na własny rachunek pracuję od marca 2010 r. Kupiłem własne narzędzia i profesjonalne przyrządy pomiarowe. Choć dokładną statystykę prowadzę dopiero od 2017 roku to, jak szacuję, od tego czasu ułożyłem mniej więcej 25 km kabli i przewodów. Zainstalowałem pond 400 wyłączników nadprądowych i różnicowoprądowych. Udało mi się przywrócić bezpieczeństwo i sprawność w przeszło siedemdziesięciu instalacjach elektrycznych (dane na 12-2019).

Są dla mnie bezcenne. Od dzieciństwa przypatrywałem się jak ojciec majstrował, lutował, wykonywał drobne naprawy. To niekwestionowany Nr 1 wśród fachowców, z którymi miałem styczność. Mimo sędziwego dziś wieku, jeszcze niedawno był w stanie zrobić właściwie wszystko. Ale prawdziwy potencjał drzemie w jego pomysłach i inżynierskich rozwiązaniach. Do dziś są one źródłem moich inspiracji i podziwu.

To specjalista w zakresie systemów zabezpieczeń. Prawdę mówiąc do dziś nie znam chyba lepszego fachowca, na wylot znającego alarmy. Nie mogę zapomnieć również o Macieju Adamowskim. To rasowy, surowy inżynier, prawdziwa "Złota Rączka". Praca w towarzystwie tych gości wzbudziła we mnie pasję tego, co robię.

Nieistniejąca dziś już firma zajmująca się szerokopasmowym dostępem do Internetu, teletechniką, światłowodami i nowoczesną telekomunikacją. Tu rozpocząłem praktyczne doświadczenie: łączyłem swoje pierwsze kable, robiłem zwarcia... Już podczas studiów, dzięki uprzejmości jednego z dyrektorów, Jurka Romaniuka, który uwierzył w mój potencjał, zacząłem pracować zawodowo - będąc jednocześnie na studiach dziennych. Z Jerzym współpracuję do dziś. To dobry elektryk, instalator fotowoltaiki i specjalista od teletechniki.

Edukacja

O predyspozycjach zawodowych oczywiście nie decyduje ilość ukończonych szkół i kursów, a raczej siła, z jaką rozwiązuje się trudne zadania. Z okresu nauki na politechnice najbardziej cenię zdobytą umiejętność logicznego myślenia, przewidywania trudności i zapobiegania im. Dobrze zakodowałem sobie frazę, powtarzaną przez kilku moich profesorów:

Studia podyplomowe sfinansowane ze środków UE. Nie ma to jak edukacja połączona z praktyką. Kiedy rozpocząłem już pierwszą pracę, zainteresowało mnie zagadnienie odnawialnych źródeł energii. W 2009 r. w Polsce o fotowoltaice więcej się mówiło, niż realnie instalowało. Postanowiłem i ja w tym zakresie poszerzyć swoja wiedzę - w dodatku wyszło to praktycznie bezpłatnie.

Wybierając między informatyką w Mińsku, budownictwem w Warszawie, zdecydowałem się na Politechnikę Białostocką i kierunek Elektronika i Telekomunikacja. Wielu z moich profesorów okazało się praktykami. Najbardziej utkwili mi w pamięci ci, którzy starali się nauczyć logicznego myślenia, jak dr inż. Jarosław Makal, prof. PB. Ten skutecznie motywował do rozwoju, nie tolerował miernoty i średniactwa.